Маладыя настаўнікі з Віцебска падзяліліся першымі ўражаннямі ад працы ў школе
Ульяна Шніткоўская, настаўнік рускай мовы і літаратуры СШ №42 імя Д. Ф. Райцава:
- Яшчэ будучы студэнткай апошняга курса, я ўжо працавала ў гэтай школе летась, і прынялі мяне цёпла, прыязна, па-сямейнаму. Кіраўніцтва школы сустрэла мяне прыязна, а калегі гатовыя заўсёды дапамагчы. Вядома, у першы тыдзень пасля канікул цяжка: дзяцей трэба ўцягнуць у вучобу, падтрымліваць дысцыпліну на ўроку, прывесці ў парадак дакументацыю. Праца настаўніка-сама па сабе праца няпростая. Маладым педагогам трэба не баяцца і звяртацца па дапамогу да больш дасведчаным калегам, якія накіруюць і дадуць верны савет. Каб адбыцца як дзейсны спецыяліст, трэба любіць сваю справу, любіць дзяцей, мець пастаяннае імкненне вучыць і вучыцца самому, прафесійна развівацца.
Войскавіч Уладзіслаў, настаўнік гісторыі СШ №46 імя і. Х. Баграмяна:
- У школе мяне сустрэлі цёпла. Я тут вучыўся і калектыў мне знаёмы, і прыемна, што большасць педагогаў засталіся з таго часу, многія мяне ведаюць і памятаюць, таму адаптавацца было дастаткова проста. Спачатку маладому спецыялісту неабходна прывыкнуць да новага раскладу і папяровай працы. Важна пытацца і слухаць парады больш вопытных педагогаў. Першая складанасць, з якой я сутыкнуўся, – знаёмства з класамі, дзе трэба будзе працаваць. Паколькі мне дасталіся вучні старэй і розніца ва ўзросце паміж намі невялікая, даводзіцца заваёўваць аўтарытэт у дзяцей.
Саўліч Лізавета, настаўнік біялогіі Гімназія №7 імя П. Я. Кандраценкі:
- У калектыве мяне сустрэлі вельмі добразычліва. І адміністрацыя, і педагог-настаўнік, якога замацавалі за мной як за маладым спецыялістам, і іншыя калегі дапамагалі адаптавацца, давалі парады ў тым, як весці дакументацыю, наладзіць зносіны з дзецьмі. Калі ты малады спецыяліст, то пакуль не зусім у сабе ўпэўнены, галоўнае не баяцца здзейсніць памылку, верыць у сябе і свае сілы. Лічу, што ў прафесіі настаўніка неабходныя дысцыпліна, стараннасць і, вядома ж, любоў да дзяцей.
